yek
rêya kelekê ye a tu jê tê xwar, çavê bûm e li hanê li te dinere, ew nivişt? wî kundê li te qûra? bavê min digot carekê çeka min a di satila mêst de li xwe sar bû, neteqand. zeviya li navê, piyê min bû çik tê de diçû, salekê xelkê debra xwe jê rakir. “ev tu ê kê yî xwedê wer ji te sendiye li pêş fîşeka min.“ ez ji reva rih hatim ko dikir ji devê min derketa. min jê re got wî zaroyî aşt bike qe min bazda gulpegulp pê nekeve.
dudu
diya min dibê te îja jî qûtê malê nekir, ma qey salekê jî bihar li fa’lê rast nayê hey kûçik. sala dî jî me dawet ji birayê min re çêkir, kesî heqê sazbend nedayê melê hat û ma’ra wî betal kir. kesî ji me di ber de neda heta bi xalyûmê me. min qetek goşt ji merkebê derxist ko li ber tavê ziwa bikim û bibirêjim lê ji min re nekirin qismet û çêniyek jî bi devê min nebû. a di wê gavê de Rizganê Reso ko em zaro bûn timî lastik û plastîk dadida û bi ser min de diniqutand go were min gunê gê li şîş xistiye, de were bixwe.
M.S
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hûn dikarin li vir binivîsin.