Melodiyek ji êşa min re

Erê, her roj radibim her roj serê xwe dişom her roj yekî duyan dikujim; êdî nizanim min çend kuştine, dibêjin kuştin baranê dirjîne ser şevê berfê dibarîne ser rojê. Ez jî her roj baran û berfê difikirim, serê xwe dişom dîsa difikirim; doh min ji diya xwe lûfik xwest da laşekî dî were, min lûfik kir min du caran lûfik kir deh caran sed caran lê tu fêde nekir. Ji serşokê derketim dîsa ketim serşokê û dîsa derketim heta ku min di serê xwe de yek kuşt sed carî ketim û derketim, na na bi rastî nêzî sed carî ketim serşokê û derketim. Diya min wextî xwe bikuşta, min go’ tu bisekine xwe nekuje wê berf bibare. Xwe nekuşt, bi şev baran ji enterîkên sikakê rijiya.

Elî A.

Meseleyek lihevnekirî

 

Tu hat ma qey tê nerî. Mêrik li hewanê peyase dikir, min da dest.  -na wer nebêj, ma çawa te da dest. Her çi bû li vir tevlihev bû. Aaaa ev jî bû tevlihevî. Ez ji cakêtê xwe hez dikim nala ê mîr kirêyek bajêr hîç nake tev zanim. Nala pêxwas û guhbelan ji diziriyê re ataxî jî nekiriye. Yadê dibêje; -hey gede (mêrikekî carekê got: ev tu ji wî bajarî yî ko ji zarokan re dibêjin gede) timî paqij û li xwe miqate be. Min wer pê digo ma îja qilêrê bi ku ve min girtiye. Ihhhhh ewqa sal, ka xwezî çawa rave û nîşan bikim ewqa sal, hest bi min ev e ewqas sal têxim dawa xwe û birijînim bi ser çogekî de. Heye yek ji me bibe cigcigo ê din silêmanê dunikil hema ê min nikilek besî min e.

M.S